نقش واسطه گری طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه بین سبک های دلبستگی و افسردگی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گری طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه ی سبک های دلبستگی و افسردگی می باشد. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و علامه طباطبایی در سال 91-92 بود. این گروه نمونه به شیوه ی خوشه ایچندمرحله ای برگزیده شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از سه مقیاس افسردگی بک (2)، فرم کوتاه طرحواره ی یانگ، سبک دلبستگی بزرگسالان (AAI) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن به دو شکل مستقیم و غیرمستقیم دارای تاثیر معنی دار بر افسردگی می باشند. مقدار اثر مستقیم دلبستگی ایمن بر افسردگی برابر است با (17/0-) و اثر غیر مستقیم آن از طریق طرحواره های ناسازگار اولیه برابر با (46/0-) می باشد. هم چنین مقدار اثر مستقیم دلبستگی ناایمن دوسوگرا و اجتنابی بر افسردگی به ترتیب برابر است با (14/0 و 06/0) و اثر غیرمستقیم این دو متغیر از طریق طرحواره های ناسازگار اولیه برابر با (104/0 و 14/0) می باشد. بنابراین نتایج به دست آمده نشان داد که سبک های دلبستگی از طریق طرحواره های ناسازگار اولیه، افسردگی را در فرد موجب می شوند.