ارزیابی خرابی های پیش رونده پی های سطحی در شرایط روانگرایی با استفاده از مطالعات سانتریفیوژ

در این مقاله با استفاده از نتایج سه سری آزمایش سانتریفیوژ چگونگی اثر گسترش عمق روانگرایی و خرابی های پیش رونده بر نشست حین و پس از تحریکات دو پی سطحی با فشارهای استاتیکی متفاوت مورد مطالعه قرارگرفته است. اعماق مختلف گسترش روانگرایی با اعمال تحریکات ورودی هارمونیک با دامنه های شتاب مختلف به مدل سانتریفیوژ به دست آمده است. نتایج بیانگر سه مکانیسم (فاز) مجزا در نشست پی است که عبارتند از: (1) حین تحریک، (2) خرابی پیش رونده و (3) باز تحکیم. بر خلاف میدان آزاد که در آن نشست ها از نوع حجمی بوده، بیشتر نشست پی ها از نوع برشی بوده و در فازهای (1) و (2) اتفاق افتاده است. عمق گسترش روانگرایی رفتار پس از تحریک را به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار داده است. پاسخ شتاب پی ها تحت تاثیر گسترش عمق روانگرایی بوده، به گونه ای که پی ها در قوی ترین تحریک علیرغم تجربه ی نشست بزرگ تر پاسخ ضعیف تری داشته اند. به نظر می رسد که نشست های پس از تحریک و خرابی های پیش رونده در پی های سطحی از اهمیت بالایی برخوردار باشند که در کاربردهای مهندسی مورد ارزیابی قرار نمی گیرند.