ارزیابی توانایی روش های مختلف کریجینگ در پهنه بندی شوری خاک در شهرستان اهواز

شوری و سدیمی بودن خاک کیفیت فیزیکی، شیمیایی و همچنین بیولوژیکی خاک را کاهش می دهد و در نهایت کاهش عملکرد محصول را به دنبال دارد. این تحقیق با هدف ارزیابی تغییرات شوری خاک با استفاده از روش های مختلف زمین آماری در شهرستان اهواز انجام گرفته است. برای این منظور تعداد 69 نمونه خاک از عمق صفر تا 10 سانتی متری سطح خاک برداشت شد و مقادیر هدایت الکتریکی عصاره نسبت 1:1 خاک به آب در نمونه ها اندازه گیری گردید. در این پژوهش از سه روش زمین آماری کریجینگ معمولی، لاگ نرمال کریجینگ و کریجینگ شاخص برای تهیه نقشه شوری خاک استفاده گردید. به منظور ارزیابی دقت این روش ها از پارامترهای آماری مجذور میانگین مربعات خطا و ضریب تبیین استفاده شد. نتایج نشان داد که روش لاگ کریجینگ با داشتن حداقل مجذور میانگین مربعات خطا و حداکثر ضریب تبیین که به ترتیب برابر 34/0 و 73/0 است، مدل مناسب و دقیق تر برای ارزیابی شوری خاک است. روش کریجینگ شاخص براساس آستانه های تعریف شده توانسته است احتمال خطر شوری را در کلاس های 4، 8، 16 و 32 دسی زیمنس بر متر نشان دهد. بر این اساس بخش اعظم منطقه دارای شوری بالای 4 دسی زیمنس بر متر است. نتایج نقشه نهایی شوری خاک نشان داد که بیشترین مقدار تجمع نمک مربوط به غرب و جنوب غرب منطقه و کمترین مقدار شوری در بخش های شرق و شمال منطقه مشاهده می شود.