مقایسه دو روش دوختن پوست با پر کردن محلول نمکی در فضای باقیمانده و بدون آن بعد از برداشتن توده های خوش خیم پستان

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش توده های پستان و الزام در خارج کردن آنها و اهمیت ظاهری پستان و عوارض جراحی و بر اساس این تئوری که استفاده از محلولها در حفره پس از برداشتن توده می تواند مفید باشد و محلول نمکی فاقد عوارض شیمیایی خاص است، لذا به منظور تعیین تاثیر استفاده و عدم استفاده از محلول نمکی برای پر کردن محل توده، این تحقیق انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی، روی بیماران دارای توده پستانی خوش خیم انجام گرفت. بیماران بطور تصادفی به گروه های مورد و شاهد تقسیم شدند. عمل برداشتن توده پستان توسط یک جراح و دستیار ارشدش با روش استاندارد با سوچورمتریال یکسان انجام گرفت. تاثیر استفاده از محلول نمکی بر اساس عارضه خونریزی، اکیموز، کشش پوست و میزان رضایت مندی در دو گروه تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق در 80 نفر در 2 گروه 40 نفری انجام شد. میزان خونریزی در سه روز بعد در گروه شاهد 30 درصد و در گروه محلول نمکی 5/2 درصد (001/0>P) و یک هفته بعد به ترتیب 10 درصد و 0 درصد (04/0>P). عارضه اکیموز در روز سوم پیگیری در 2 گروه مشابه و یک هفته بعد ترتیب 5/57 درصد و 5/32 درصد ( 021/0 >P)، که عارض کشش پوست در 2 گروه مشابه بود، رضایت مندی تا یک هفته پس از جراحی در گروه محلول نمکی بیشتر بود ( 01/0>P) .
نتیجه گیری و توصیه ها :بنظر می رسد که استفاده از محلول نمکی بعد از برداشتن توده های خوش خیم پستانی مفید باشد. با توجه به اولین مطالعه آن، تحقیقات بیشتر را توصیه می نماید.