سیمای مرگ و میر نوزادان ایران در سال 1391

تامین سلامت کودکان و نوزادان باید از اولین و مهمترین وظایف هر دولتی باشد. امروزه کشورهای جهان به ترتیب سیر نزولی مرگ و میر این گروه طبقه بندی می شوند. طبقه بندی و بررسی علل مرگ نوزادی هسته اصلی برنامه ریزی و سیاست گذاری سلامت یک کشور برای افزایش بقای نوزادان است. این مطالعه با هدف طبقه بندی علل مرگ نوزادان انجام گرفته است.
این مطالعه با استفاده از 11693 مرگ نوزادی (از سن بارداری 22 هفته تا مرگ 30 روزگی) بیمارستانی ایران، ثبت شده در سامانه ثبت مرگ پری ناتال وزارت بهداشت، درمان، آموزش پزشکی در سال 1391 انجام شد. ویژگی های دموگرافیک، برخی فاکتورهای مرتبط با نوزادان فوت شده استخراج و علل مرگ ها بر اساس سیستم کدبندی بین المللی بیماری ها تقسیم بندی شد.
شایع ترین علت مرگ و میر نوزادی، مربوط به گروه «اختلالات حول و حوش تولد» (92/%77) بود که بیشترین شیوع در این گروه مربوط به «علل مرتبط با طول بارداری» (7/%37) بود. مرگ بر اثر «اختلالات مادرزادی، کروموزومی و ناهنجاری ها» در 82/20% و بر اثر «حوادث و سوانح» در 26/1% موارد ثبت گردید. بیشترین علت مرگ در نوزادان بالای g 1000 نیز «اختلالات حول و حوش تولد» با فراوانی نسبی 29/71% بود.
بر اساس پژوهش کنونی علل پیرامون تولد به ویژه «علل مرتبط با طول بارداری» اصلی ترین علت مرگ و میر نوزادان ایران را تشکیل می دهند. مرگ بر اثر «اختلالات مادرزادی، کروموزومی و ناهنجاری ها» از علل دیگر مرگ هستند.