بررسی مسائل و مشکلات سیاست گذاری آب، خاک و امنیت غذایی در ایران

ارزیابی سیاستی (Policy Analysis) بیش از آنکه یک علم باشد به یک هنر شباهت دارد و در آن شهود به اندازه روش مهم است؛لذا به هر میزان بتوانیم در آن متفاوت تر و خلاقانه تر به موضوع ورود پیدا کنیم به همان نسبت می توانیم خروجی متفاوت تری را انتظار بکشیم. به همین دلیل در کنار لزوم توجه به چارچوب های علمی و اسناد مرتبط جرات و جسارت متفاوت اندیشیدن و متفاوت فکر کردن می تواند به خدمت موضوع پژوهش درآید.
قرار گرفتن موضوع آب خاک و امنیت غذایی در کنار هم و در یک مطالعه سیاستگذاری فرصت مناسبی فراهم می آورد تا نگاهی دقیق و کاربردی تر به مسائل این حوزه داشته باشیم. واقعیت آن است که موضوعات سیاستگذاری را هنگامی که با هم و در ارتباط متقابلشان با دیگر موضوعات مورد مطالعه و بررسی قرار می دهیم جنس و ماهیت خروجی و دریافت های ما به مراتب کاربردی تر از زمانی است که موضوعات به طور مجزا مورد کنکاش قرار می گیرند.
تلاش این پژوهش این خواهد بود تا نشان دهد، سیاست هایی بالادستی حاکم بر سیاست های آبی و خاکی کشور نقش مستقیمی بر شیوه بهره گیری از این منابع می گذارند. این امر می تواند ما را نسبت به یک دستور کار سیاستی علمی راهنما باشد، دستور کاری که ما را به سمت برنامه هایی سوق می دهد که مبتنی بر ایجاد اشتغال، امنیت غذایی و توسعه روستایی با حداقل بهره کشی از طبیعت باشد.