مطالعه اثر کاربرد بقایای گیاهی و سولفاتروی بر عملکرد کمی و کیفی گندم

این پژوهش با هدف مطالعه اثر کاربرد بقایای گیاهی مختلف و سولفاتروی در خاک بر قابلیت جذب روی و غلظت این عنصر در دانه گندم و همچنین اثر بر غلظت اسیدفیتیک، نسبت مولی اسیدفیتیک و پروتئین دانه انجام شد. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار (شاهد، سولفات روی، بقایای گیاهی یونجه، لوبیا و گندم و بقایای گیاهی یونجه، لوبیا و گندم همراه با سولفاتروی) در سه تکرار در مزرعهای در استان اصفهان، شهرستان دهاقان انجام شد. با توجه به مقدار کربن آلی و روی در خاک به تیمارهای مورد نظر کود سولفاتروی به مقدار 60 کیلوگرم در هکتار و بقایای گیاهی به مقدار 10 تن در هکتار اضافه شد. پس از آن مقدار 250 کیلوگرم در هکتار بذر گندم رایج منطقه (رقم سپاهان) کشت شد. نتایج بهدست آمده نشان داد که کاربرد سولفاتروی در خاک بر عملکرد دانه و غلظت روی دانه معنیدار بود. در تیمارهای که بقایای گیاهی به همراه سولفاتروی به خاک اضافه شده بود، افزایش معنی داری در ویژگی های اندازهگیری شده نسبت به تیمار شاهد و تیمارهای کاربرد بقایای گیاهی و سولفاتروی وجود داشت. در بین بقایای گیاهی گندم، لوبیا و یونجه، بقایای یونجه باعث افزایش بیشتر غلظت روی و پروتئین دانه و کاهش بیشتر اسیدفیتیک و نسبت مولی اسیدفیتیک به روی در دانه گندم شد. میتوان چنین نتیجهگیری کرد که کاربرد عنصر روی همراه با بقایای گیاهی میتواند باعث افزایش بیشتر غلظت روی و پارامترهای کیفی دانه شود.