ارزیابی برنج های هوازی و ایرانی از لحاظ نشانگرهای پیوسته به صفات مرتبط با تحمل به خشکی و شوری و ارتباط آن ها با صفات جوانه زنی تحت تنش اسمزی

برنج های هوازی به عنوان یک قابلیت کارآمد در کاهش دشواری های ناشی از بحران آب به شمار می آیند. بررسی و ارزیابی تفاوت های ژنتیکی این برنج ها با رقم های برنج بومی ایرانی می تواند در شناسایی نواحی ژنگانی (ژنومی) تاثیرگذار در تحمل به تنش خشکی سودمند باشد. در این پژوهش ضمن بررسی صفات جوانه زنی ژنوتیپ ها تحت تنش اسمزی، تنوع همردیف ژنی (اللی) 26 نشانگر SSR پیوسته به QTLهای مرتبط با تحمل به خشکی یا شوری در 53 ژنوتیپ برنج شامل 31 ژنوتیپ برنج هوازی و 22 رقم برنج غرقابی (ایرانی) بررسی شد. در مجموع 118 همردیف ژنی چند شکل با میانگین 54/4 به ازای هر جایگاه ریز ماهواره تولید شد. بالاترین میزان PIC محاسبه شده با میزان 77/0 و 76/0و بیشترین تنوع ژنی با میزان 80/0 و 79/0 به ترتیب مربوط به نشانگرهای RM10793 و RM493 بودند. بررسی کلی آماره های تنوع ژنتیکی نشان داد که دو نشانگر RM10793 و RM493 نسبت به دیگر نشانگرها مقادیر بالاتری داشتند و در جداسازی ژنوتیپ ها نقش بارزتری ایفا کردند. گروه بندی ژنوتیپ ها نیز بر پایه ضریب جاکارد و با استفاده از الگوریتم اتصال همسایگی، آن ها را به دو گروه منتسب کرد. این گروه بندی با نتایج به دست آمده از تجزیه خوشه ایبر پایه صفات جوانه زنی با استفاده از الگوریتم وارد، همخوانی شایان توجهی داشت که این امر می تواند بیانگر موثر بودن و تایید نشانگرهای ریزماهواره مورد استفاده در جداسازی ژنوتیپ ها از لحاظ تحمل به تنش اسمزی باشد.