الاهیات سلبی نزد ابن میمون

الاهیات سلبی به نظام الاهیاتی گفته می شود که در بیان معرفت ما از خداوند، از عبارات سلبی استفاده می کند. در مقابل آن الاهیات ایجابی قرار دارد که برای توصیف خداوند بر عبارات ایجابی و مثبت تاکید می کند. الاهیات سلبی بر مبنای موضوعاتی همچون دسترس ناپذیری و تنزیه و تعالی خداوند، تنزیه و دسترس ناپذیری و نیز عدم امکان شناخت پروردگار، قرار دارد. براساس این دیدگاه، خداوند از همه کیفیات و صفاتی که درباره بشر به کار می رود و یا آنچه بشر به او نسبت می دهد، متعالی است. بنابراین انسان جز با زبان سلبی نمی تواند درباره خداوند سخن بگوید. ابن میمون بزرگ ترین فیلسوف یهودی قرون وسطی و یکی از معروف ترین شخصیت های تاریخ یهودیت، از مهم ترین نمایندگان تفکر سلبی به شمار می آید. از نظر او هیچ شباهتی میان خالق و مخلوق نیست، بنابراین هیچ راهی برای معرفت خداوند جز ازطریق صفات سلبی وجود ندارد و با هیچ زبانی جز زبان سلبی نمی توان خداوند را توصیف نمود.