نقش ژن mexZ در مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه های سودوموناس آئروژینوزا در استان گیلان

سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب و یکی از عوامل مرگ ومیر عفونت های بیمارستانی بخصوص در بیماران با سوختگی های شدید می باشد. یکی از مکانیسم های مقاومت دارویی در سودوموناس آئروژینوزا، جهش در ژن های تنظیم کننده منفی سیستم افلاکس پمپ MexXY می باشد. در این مطالعه نقش جهش های ژن mexZ در ایجاد مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه های سودوموناس آئروژینوزا در استان گیلان بررسی شد.
در این مطالعه مقطعی 45 جدایه سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های کلینیکی از بیمارستان ها و آزمایشگاه های شهر رشت و لاهیجان در بازه زمانی 1393 تا 1395 جدا گردید و به کمک روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شد. مقاومت جدایه ها نسبت به چهار آنتی بیوتیک به روش کربی بوئر و تعیین MIC بررسی گردید. سپس از روش PCR-sequencing جهت شناسایی جهش های ژن mexZ در سویه های مقاوم به سیپروفلوکساسین استفاده شد.
از 45 جدایه سودوموناس آئروژینورا، همه نمونه ها به سه آنتی بیوتیک سفکسیم، سفالوتین و تری متو پریم مقاوم بودند. درحالی که 17 جدایه مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند. بالاترین میزان MIC سیپروفلوکساسین، 1024 μg/ml تعیین گردید. همچنین آنالیز PCR-sequencing نشان داد که هشت جدایه دارای جهش های بدمعنی ازجمله R143P و L111E در ژن mexZ بودند.
در این مطالعه جهش در mexZ به عنوان یک تنظیم کننده منفی mexXY، می تواند یکی از علل مقاومت به سیپروفلوکساسین در بعضی از نمونه های جداشده از استان گیلان باشد. به نظر می رسد جهش در mexZ باعث تغییر تمایل پروتئین mexZ در اتصال به DNA در بعضی از جدایه ها شده باشد.