بهینه سازی کاربری اراضی با استفاده از ترکیب روش های برنامه ریزی خطی فازی و تخصیص چند هدفه اراضی (مطالعه موردی: حوضه آبخیز چلگرد)

در چند دهه گذشته از مدل های متعددی مانند مدل برنامه ریزی خطی برای مدیریت حوضه های آبخیز و تعیین الگوی کشت بهینه در برنامه ریزی های کشاورزی استفاده شده است. روش‏های مدیریت و برنامه ریزی برای تخصیص بهینه منابع به منظور به دست آوردن بیشترین منافع از مهم ترین ابزارهای کاربردی در زمینه های مختلف از جمله منابع طبیعی مانند منابع آب هستند. در این تحقیق با استفاده از روش های بهینه سازی، از یک مدل تک هدفه برنامه ریزی خطی فازی برای بهینه سازی کاربری اراضی و از یک مدل بهینه سازی چند هدفه برای تخصیص بهینه منابع استفاده شد. براساس نتایج مدل ترکیبی ارائه شده می تواند مبنایی برای مدیریت صحیح منابع باشد و تا حدود 12 درصد فرسایش خاک را کاهش دهد. همچنین نتایج نشان داد در شرایط بهینه سطح اختصاص یافته به اراضی کشت دیم 59 درصد کاهش و سطح اراضی مرتعی، کشت آبی، باغ ها و بیشه ها به ترتیب 1، 9، 94 و 229 درصد افزایش می یابد. شایان یادآوری است که مدل جدید ارائه شده، نوعی مدل سازگار با شرایط اجتماعی و اقتصادی حوضه آبخیز است و می توان از آن برای استفاده بهتر و نیز حفظ و احیای منابع طبیعی موجود استفاده کرد و آن را به عنوان نوعی مدل مبتنی بر شرایط زیست محیطی معرفی کرد.