تجلی شاعرانه باد

شعربرانگیزاننده احساس و عواطف است و این نیروی قدرتمند تاکنون بارها به همین منظور نقد و بررسی های فراوانی شده است؛ اما بدون تردید شعر دارای رازهای پنهان و پیدای دیگری نیز هست و آن کاربرد واژگانی است که ریشه در ذات ناخودآگاهی شاعر دارد و برون داد آن می تواند سبب جذب یا دفع مخاطب شود.
همچنین شناخت و درک معنایی تر کاربرد این واژگان و تاثیر آن بر تفکر و تخیل کودک نیز منجر به کشف برخی از استعدادهای بالقوه در کودکان می شود. به این منظور اشعار کودکانه « پروین دول تآبادی » در دو مجموعه شعر کامل با نام های بر قایق ابرها و گل بادام با روش کتابخانه ای و تحلیل محتوا بررسی شد و از چهار واژه« آتش » و « خاک » ،« باد » ،« آب » و جلوه های آن ها به عنوان کلی دواژه استفاده شد.
شعرهای منتخب برای تعداد 100 دانش آموز دختر و پسر 7 تا 11 ساله، طی زمان خاصی خوانده شد و از آنها درخواست شد تا چهار واژه را انتخاب کنند و برای آن ها نقاشی بکشند. بررسی و تحلیل تصاویر کشیده شده از سوی دانش آموزان نشان داد که بازتاب تخیلی عناصر اربعه در شعر کودک و واکنش دانش آموزان نسبت به آن ها، راهی برای شناخت محتوای شعر و میزان ارتباط و تاثیر آن بر تفکر و تخیل مخاطب کودک است. به دلیل بسامد زیاد کاربرد عنصر باد و جلوه های مختلف آن، ماهیت عنصری و تخیلی دولت آبادی « باد دوگانه، عروجی در پیوند خاک » است. بیشترین جلوه باد در اشعار او نقش پرواز و سفر است.