بررسی تغییرات در تنوع گونه ای و فراوانی ماهیان رودخانه گرگر استان خوزستان

بررسی تنوع گونه ای ماهیان در مطالعات اکوسیستم های آبی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی فراوانی و تغییرات شاخص های تنوع، غنا و یکنواختی گونه ای جامعه ماهیان رودخانه گرگر در دو فصل تابستان و پائیز 1393 در محدوده جغرافیایی شوشتر می باشد. در این بررسی جمعا 138 قطعه ماهی (52 قطعه در فصل تابستان و 86 قطعه در فصل پائیز) از 4 ایستگاه با الکترو شوکر صید و نمونه برداری شده و به آزمایشگاه منتقل و به روش زیست سنجی توسط کلیدهای شناسایی معتبر شناسایی شدند. بر اساس نتایج حاصل در این رودخانه 11 گونه ماهی متعلق به سه خانواده کپور ماهیان (Cyprinida) ، کفال ماهیان (Mugilidae) و گربه ماهیان (Siluridae) حضور داشتند. بیشترین فراوانی گونه ای در فصل تابستان نازک (Chondrostoma regium) با فراوانی 6 قطعه در ایستگاه 4 و در فصل پاییز بوتک دهان کوچک (Cyprinion kai) با 11 قطعه در ایستگاه 4 بود. بیشترین میزان شاخص تنوع گونه ای شانون- ونیر در فصل تابستان (85/1) مربوط به ایستگاه 4 و بیشترین میزان این شاخص در فصل پاییز (011/2) مربوط به ایستگاه 1 بود که می تواند نشان دهنده شرایط متعادل در محیط باشد. بیشترین میزان شاخص غنای گونه ای مارگالف (26/2) مربوط به ایستگاه 4 در تابستان و بیشترین میزان این شاخص (004/3) مربوط به ایستگاه 1 در پاییز بود. بیشترین میزان یکنواختی گونه ای سیمپسون در تابستان (98/0) مربوط به ایستگاه 2 و بیشترین میزان آن در پاییز (865/0) مربوط به ایستگاه 3 بود. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه هیچ اختلافی معنی داری بین شاخص های تنوع زیستی در دو فصل تابستان و پائیز وجود نداشت (05/0p>) که این امر نشان دهنده شرایط یکسان در ایستگاه های موردمطالعه می باشد.