تحلیل آکوستیکی زمان بندی گفتار در افراد مبتلا به دیزآرتری فلاسید

دیزآرتری (Dysarthria) فلاسید گروهی از اختلالات حرکتی گفتار است. مشخصه های گفتاری اصلی این اختلال شامل ضعف و کاهش تون عضلانی، کاهش سرعت، دامنه و دقت حرکات گفتاری می باشد. الگوهای آکوستیکی گفتار در این افراد نقایصی را در زمینه کنترل حرکتی نشان می دهد که می توان به مشکلات در زمان بندی، هماهنگی حرکات تولیدی و کنترل حنجره ای اشاره کرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی زمان بندی گفتار از طریق تحلیل آکوستیکی انتقال فورمنت دوم در افراد مبتلا به دیزآرتری فلاسید انجام شد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی و مورد- شاهدی بود. افراد مورد مطالعه را 10 فرد مبتلا به دیزآرتری فلاسید خفیف تا متوسط و 10 فرد طبیعی تشکیل داد. پس از قرارگیری آزمودنی در محیط مناسب، سیگنال های آکوستیکی مربوط به کلمات هدف که شامل انسدادی های واک دار و بی واک بود، جمع آوری و ضبط شد. سپس با استفاده از نرم افزار Praat، اسپکتروگرام هر کلمه به منظور تعیین انتقال فورمنت دوم مورد بررسی قرار گرفت.
افراد مبتلا به دیزآرتری فلاسید خفیف تا متوسط نسبت به افراد طبیعی، انتقال فورمنت طولانی تری داشتند (به استثنای /pa/). همچنین، مبتلایان به دیزآرتری نسبت به افراد گروه شاهد، در انتقال فورمنت دوم در انسدادی های دولبی و دندانی واک دار و بی واک، تفاوت معنی داری را نشان دادند (050/0 > P).
افزایش انتقال فورمنت دوم در مبتلایان به دیزآرتری فلاسید خفیف تا متوسط، نشان داد که در این افراد نقایص در یکپارچه سازی، زمان بندی حرکات و اجرای تولیدی برای سگمنت هدف وجود دارد. همچنین، کاربرد بالینی نتایج به دست آمده این است که همخوان های متفاوت، حساسیت های مختلفی به مشکلات کنترل حرکتی گفتار نشان می دهند. آسیب شناسان گفتار و زبان باید توجه ویژه ای به دیرش انتقال فورمنت دوم در همخوان های دولبی و دندانی و میزان تغییر آن در ارزیابی های آکوستیکی افراد مبتلا به دیزآرتری فلاسید داشته باشند.