مقایسه عملکرد روش های بوت استرپ در برآورد فاصله ای شاخص های قابلیت فرآیندهای خودهمبسته اتورگرسیو مرتبه اول

شاخص های قابلیت فرآیند به عنوان یک ابزار کارای مهندسی کیفیت به منظور مقایسه صدای فرآیند و صدای مشتری استفاده می‏شوند و به کمک آنها می توان توان بالقوه و کارآیی عملیاتی فرآیندها را در تامین انتظارات مشتریان ارزیابی کرد. استقلال مشاهدات از متداول ترین مفروضات اکثر شاخص های قابلیت فرآیند است. اما با پیشرفت تکنولوژی های نمونه برداری و استفاده وسیع تر از انواع حسگرها، دفعات نمونه گیری افزایش و فواصل بین نمونه گیری کاهش یافته است که نتیجه آن افزایش حجم نمونه های در اختیار و استخراج الگوهای همبستگی میان اطلاعات نمونه ای است. طبیعی است در این شرایط فرض استقلال مقادیر نمونه ای نقض می‏شود. در این مقاله برای فرآیندهای خودبرگشتی مرتبه اول، برآورد فاصله‏ای معروفترین شاخص های توانایی فرآیند با بهره گیری از دو روش بوت استرپ محاسبه شده است تا عملکرد این روش ها توسط دو شاخص مهم متوسط درصد پوشش و متوسط طول فاصله اطمینان با بهره گیری از روش شبیه سازی شود. نتایج شبیه سازی نشان داد که روش بوت استرپ استاندارد غالبا عملکرد بهتری نسبت به روش بوت استرپ صدکی دارد. همچنین، نشان داده شد که دسترسی به حجم قابل ملاحظه ای از داده ها منجر به حصول متوسط درصد پوشش نزدیک به سطح اطمینان اسمی و متوسط طول فاصله اطمینان کوچکتر با دقت بیشتر خواهد شد. در نهایت، مثالی کاربردی برای مشاهدات واقعی نشان داد که این روش ها از عملکرد مناسبی برخوردارند.