اثر محلول پاشی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر تعدیل اثرات مخرب خشکی در گیاه گلابی وحشی (Pyrus biosseriana buhse.)

در این تحقیق از پتانسیل نانوذرات دی اکسید تیتانیوم برای تعدیل اثرات مخرب تنش خشکی در نهال های گلابی وحشی استفاده شد. تیمارهای اعمال شده شامل اسپری کردن نانوذرات دی اکسید تیتانیوم با غلظت های 20، 40، 80 و 100 قسمت در میلیون بعد از آخرین آبیاری بر برگ های نهال بود. تیمارها در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار اجرا شد. تخصیص بیوماس، رشد، تغییرات فیزیولوژیک-بیوشیمیایی و مطالعات میکروسکوپیک به عنوان شاخص قابل اندازه گیری مد نظر قرار گرفت. آنالیز تکرار در زمان و ارزیابی روند تغییرات نشان داد که فعالیت فتوسنتری نهال ها تحت تاثیر اثرات منفی خشکی قرار گرفته است. تجزیه واریانس یکطرفه نشان داد که از نظر بیوماس ریشه و ساقه و همچنین رشد ارتفاعی و طول ریشه بین تیمارها اختلاف قابل توجهی در سطح 5 درصد وجود دارد و در این بین اثرات مثبت اسپری کردن نانوذرات در مقایسه با نهال های تحت خشکی که اسپری نشده اند مشهود است. در مقایسه با نهالهای شاهد، پتانسیل آبی در نهالهای تحت خشکی بیش از سه برابر کاهش یافت. در حالی که این وضعیت با اعمال نانوذرات دی اکسید تیتانیوم تعدیل شده است. بعد از اسپری کردن نانوذرات، محتوای نسبی رطوبت حدود 100 درصد در مقایسه با نهال های تحت خشکی افزایش داشت. افزایش چشمگیر نشت الکترولیت نیز در نهال های تحت خشکی ثبت شد. اگرچه میزان پرولین برگ در نهال های تحت خشکی حدود 20 درصد افزایش داشته، با اعمال نانوذرات تغییر فزاینده مشاهده نشد. تمامی تیمارها باعث افزایش آنزیم پراکسیداز شد که بیشترین مقدار در تیمار 100 قسمت در میلیون مشاهده شد. آنزیم کاتالاز افزایش چشمگیری در نهال های تحت خشکی داشت و از سوی دیگر اسپری نانوذرات سبب افزایش این آنزیم نشد.