مطالعه اثر شدت های مختلف چرا بر شاخص های غنا و تنوع پوشش گیاهی به منظور حفاطت زیست بوم های مرتعی تفتان

از آنجا که حفاظت همه جانبه از اکوسیستم های مرتعی مستلزم مدیریت بر مبنای حفظ و نگهداری تنوع گونه ای موجود در آن هاست، این امر جز با شناخت و اندازه گیری تنوع گونه ای محقق نمی شود. در این راستا آگاهی از فشارهای محیطی مخرب بر اکوسیستم که باعث تخریب زیستگاه ها و بیوم ها و در نتیجه کاهش تنوع گونه ها می گردد، ضروری است. یکی از فشارهای مخرب فیزیکی بر عرصه مرتع که باعث کاهش تنوع و از بین رفتن عناصر گیاهی حساس می گردد، چرای مفرط دام می باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثر شدت های مختلف چرا بر تنوع پوشش گیاهی در مراتع تفتان صورت پذیرفت. بدین منظور 3 سایت نمونه برداری شامل چرای سنگین، چرای سبک در حد ظرفیت و قرق 8 ساله انتخاب شد. در هر سایت با استفاده از روش آماری تعداد نمونه تعیین و با استقرار 7 ترانسکت در مجموع 42 پلات 8 متر مربعی به صورت سیستماتیک - تصادفی مستقر گردید. در هر قاب فهرست گونه های موجود و تعداد افراد هر گونه یادداشت شد. سپس شاخص های غنای مارگالف و منهینیک و تنوع شانون وینر، هیل 1 و هیل 2 محاسبه و مقایسه آماری در محیط نرم افزار SPSS19 صورت گرفت. تجزیه واریانس یک طرفه معنی دار بودن تفاوت غنا و تنوع گونه ای را در سطح 1% در شدت های مختلف چرا نشان داد. آزمون توکی نشان داد غنای گونه ای بین قرق و چرای سبک در سطح 1%، قرق و چرای سنگین در سطح 5%، چرای سبک و سنگین در سطح 1% دارای تفاوت معنی دار است. در شاخص های شانون وینر و هیل 1 اختلاف بین همه وضعیت ها در سطح 1% معنی دار بود. شاخص هیل 2 نیز نشانگر اختلاف معنی دار در سطح 1% میان چرای سنگین و قرق و همچنین بین چرای سبک و قرق بود. بالاترین غنای گونه ای و تنوع در شرایط چرای سبک حاصل گردیده است.