مطالعه مقایسه ای سطح آنتی بادی و حضور ژنوم سیتومگالوویروس در بیماران اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی

اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ناخوشی های مزمن و پیش رونده روانی هستند که هنوز عامل سببی آن ها مشخص نشده، ولی عوامل ویروسی مانند سیتومگالوویروس (CMV) به احتمال در پاتوژنز این اختلالات نقش دارند. هدف از مطالعه کنونی بررسی سطح آنتی بادی اختصاصی سیتومگالوویروس انسانی و نیز پی بردن به بودن یا نبود ژنوم این ویروس در سرم و سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی در مقایسه با گروه کنترل می باشد.
این مطالعه از نوع مورد-شاهدی بوده و از مهر تا اسفند 1392 بر روی نمونه سرم و سلول های تک هسته ای خون محیطی 46 بیمار اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی و 46 نفر به عنوان کنترل سالم، در گروه ویروس شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. ابتدا با تست الایزا تیتر آنتی بادی اختصاصی سیتومگالوویروس در دو گروه مورد مطالعه، سنجش شد. سپس بر روی نمونه های سرولوژی مثبت و سلول های تک هسته ای خون محیطی تست Real-time PCR جهت بررسی حضور ژنوم CMV انجام پذیرفت.
نتایج نشان داد که تیتر آنتی بادی در گروه بیماران روانی نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنادارای بالاتر بود (009/0P=)، در حالی که پس از انجام Real-time PCR، ژنوم سیتومگالوویروس در هیچ کدام از نمونه های بیمار و سالم یافت نشد.
در این مطالعه مشاهده شد که تیتر آنتی بادی اختصاصی سیتومگالوویروس در گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی به طور معناداری بالاتر از این مقدار در گروه کنترل سالم است. بنابراین احتمال می رود که این ویروس در پاتوژنز این اختلالات روانی نقش ایفا کند.