تاثیر همزیستی قارچ آربسکولار میکوریزا سویه (Glomus intraradice) بر گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca. Pers) در کشت گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)

به منظور ارزیابی تاثیر همزیستی قارچ آربسکولار میکوریزا بر گل جالیز مصریOrobanche aegyptiaca. Pers) ) و تعیین اثرات آن بر رشد گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum L.)، آزمایشی گلخانه ای در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل قارچ آربسکولار میکوریزا سویه (Glomus intraradice) در 4 سطح 50، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار (از بسته بندی تجاری) و 2 شاهد با و بدون علف هرز گل جالیز بودند. نتایج نشان داد در بین تیمارهای قارچ آربسکولار مایکوریزا دو تیمار 50 و 100 کیلوگرم در هکتار در بسیاری از صفات اندازه گیری شده گل جالیز و گوجه فرنگی تفاوت معنی داری با شاهد با گل جالیز نداشتند. اما کاربرد تیمارهای 150 و 200 کیلوگرم در هکتار قارچ آربسکولار مایکوریزا باعث کاهش معنی دار صفات تعداد گرهک گل جالیز روی ریشه گوجه فرنگی، وزن خشک گل جالیز، زمان ظهور گل جالیز در سطح خاک، نسبت وزن خشک گل جالیز به وزن خشک اندام هوایی گوجه فرنگی و در مقابل باعث افزایش وزن خشک اندام هوایی و درصد وزن ریشه به اندام هوایی گوجه فرنگی شدند. بطوری که در صفات درصد وزن ریشه به وزن خشک کل گوجه فرنگی و وزن خشک اندام هوایی گوجه فرنگی بر تیمار شاهد بدون گل جالیز هم برتری داشتند. در مجموع با توجه به عدم وجود تفاوت معنی داری بین دو تیمار قارچ آربسکولار میکوریزا (150 کیلوگرم در هکتار) با تیمار قارچ آربسکولار میکوریزا (200 کیلوگرم در هکتار)، انتخاب تیمار قارچ آربسکولار میکوریزا (150 کیلوگرم در هکتار) با کاهش رهاسازی ترکیبات محرک جوانه زنی سبب کاهش صفات گل جالیز و با تقویت گیاه میزبان سبب افزایش مقدار صفات گوجه فرنگی خواهد شد.