اثر تلقیح قارچ های میکوریزی بر رشد نونهال های محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill) در شرایط گلخانه ای

قارچ های میکوریز آربسکولار ازجمله میکروارگانیسم های خاکزی هستند که نقش مهمی در اکوسیستم های خشکی ایفا می کنند. آنها قادرند با افزایش سطح جذب ریشه گیاه، آب و عناصر معدنی را در اختیار گیاه قرار دهند و درنتیجه استقرار، رشد و زنده مانی گیاه را بهبود بخشند. در پژوهش پیش رو تاثیر قارچ های میکوریزی Glomus intraradices، G. mosseaeو G. hoiبر شاخص رویشی نونهال های محلب (Cerasus mahaleb (L.) Mill.) در شرایط گلخانه ای بررسی شد. به منظور تولید نونهال محلب، بذرهای آن از درختان مادری در منطقه چهارطاق اردل جمع آوری شد و پس از گذشت شش ماه، نونهال های میکوریزی و شاهد ارزیابی شدند. نتایج اندازه گیری کلنیزاسیون ریشه نشان داد که قارچ های G. intraradices و G. mosseae توانسته اند به خوبی با نونهال محلب همزیستی برقرار کنند و این قارچ ها اثر معنی داری بر تمام شاخص های رویشی به جز طول ریشه اصلی داشته اند و سبب افزایش رشد گیاه شده اند؛ درحالی که قارچ G. hoi بر شاخص های رویشی اثرگذار نبوده است و همزیستی ضعیفی را برقرار کرده است. درمجموع، در پژوهش پیش رو استفاده ازG. intraradicesو G.mosseae مثبت ارزیابی شد، بنابراین می توان تلقیح بذرهای محلب با این گونه های قارچی را به عنوان راهکاری مناسب و کاربردی برای افزایش رشد و استقرار نونهال های محلب به ویژه در عرصه های تخریب یافته زاگرس پیشنهاد داد.