کمیت و کیفیت خشکه دار در مرحله میانی توالی جنگل های راش (Fagus orientalis Lipsky) (مطالعه موردی: جنگل خیرودکنار نوشهر)

امروزه خشکه دارها به عنوان یک بخش ساختاری و کاربردی بسیار مهم در جوامع جنگلی شناخته شده اند. درک نقش و پویایی خشکه دارها به منظور بهبود راهبردهای مدیریت جنگل در جنگل های مدیریت شده و مدیریت نشده بسیار حائز اهمیت است. پژوهش پیش رو با هدف بررسی ویژگی های کمی و کیفی خشکه دارها در مرحله میانی توالی در توده های کمتردست خورده آمیخته راش (Fagus orientalis Lipsky) انجام شد. پس از جنگل گردشی اولیه، سه قطعه نمونه یک هکتاری در پارسل 310 بخش گرازبن جنگل خیرودکنار نوشهر انتخاب شدند و آماربرداری صددرصد از ویژگی های خشکه دارها شامل قطر (≥ 7/5 سانتی متر)، ارتفاع و مشخصات کیفی (شامل شکل، درجه پوسیدگی و گونه) انجام شد. براساس نتایج پژوهش پیش رو، حجم خشکه دار در قطعات مورد بررسی به طور متوسط 37/8 متر مکعب در هکتار اندازه گیری شد. ممرز با 64 درصد خشکه دار، بیشترین فراوانی را در بین خشکه دارها به خود اختصاص داد. بیشترین درصد فراوانی و حجم خشکه دارهای اندازه گیری شده به ترتیب 74/7 درصد و 69/3 درصد مربوط به خشکه دارهای افتاده بود. همچنین 52/1 درصد خشکه دارهای اندازه گیری شده، در درجات پیشرفته پوسیدگی قرار داشتند. درنهایت بیشترین فراوانیخشکه دارها در طبقه قطور(50 تا 75 سانتی متر) مشاهده شد.