اثر غلظت های مختلف سیتوکینین و اکسین بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت دانه ای (.Zea mays L) در شرایط شور

جهت بررسی اثر مصرف سیتوکینین (صفر، 75 و 100 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین) و اکسین (صفر، 15 و 20 میلی گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید) برعملکردواجزاء عملکردذرت دانه ای (.Zea mays L) در شرایط شور آزمایشی در سال 1393 درمرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی بوشهر به صورت فاکتوریلدر قالب طرحبلوک هایکاملتصادفیبا سهتکراراجراگردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیشترین میزان عملکرد دانه با مصرف سیتوکینین و اکسین به ترتیب با غلظت 100 و 20 میلی گرم در لیتر به دست آمد. الگوی کاشت به صورت کف فارو بود. صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول بلال، تعداد ردیف دانه در بلال و عملکرد بیولوژیک با محلول پاشی سیتوکینین تا 100 میلی گرم در لیتر افزایش یافتند. در تیمار بدون مصرف اکسین بیشترین تعداد دانه در ردیف بلال با محلول پاشی سیتوکینین با غلظت 75 میلی گرم در لیتر به دست آمد در حالی که در شرایط مصرف اکسین با غلظت 15 و 20 میلی گرم در لیتر بیشترین تعداد دانه در ردیف بلال به تیمار 100 میلی گرم در لیتر سیتوکینین اختصاص داشت. در هر سه سطح سیتوکینین مصرف غلظت های مختلف اکسین وزن هزار دانه را افزایش داد. بیشترین میزان شاخص برداشت برابر با 30 با مصرف 20 میلی گرم در لیتر اکسین به دست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف سیتوکینین با غلظت 100 میلی گرم در لیتر و مصرف اکسین با غلظت 20 میلی گرم در لیتر اثرات شوری بر گیاهکاهش یافته و عملکرد دانه افزایش یافت.