تاثیر منابع آب در توسعه پایدار نواحی روستایی بخش ززوماهروی شهرستان الیگودرز

سکونتگاه های روستایی بیشتر در کنار منابع آبی اعم از آب‏های سطحی یا منابع آب‏های زیرزمینی شکل گرفته‏اند. هدف از این مطالعه، شناخت منابع آب و تاثیر آن در توسعه نواحی روستایی بخش ززوماهرو است. در مقاله حاضر با کاربست شیوه تحلیلی توصیفی، ضمن بررسی مفاهیم توسعه ‏پایدار روستایی؛ تاثیر منابع آب در توسعه روستایی بررسی می شود. بدین منظور جمع آوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه‏ای و میدانی صورت گرفته و برای ارزیابی توان اکولوژیکی از مدل مخدوم و از روش کیفی قیاسی برای تعیین اولویت کاربری ها و برای ترسیم نقشه ها از نرم افزار GIS استفاده شده است. نتایج نشان داد بیشتر آب سطحی موجود بدون استفاده مناسب برای فعالیت‏های اقتصادی به ویژه کشاورزی از منطقه خارج می‏شود. با ارزیابی توان اکولوژیکی مشخص شد که 8/2 درصد از مساحت بخش در سه طبقه ابتدایی کشاورزی قرار دارند؛ بدین معنا که زمین‏های کشاورزی در سطح بسیار خرد و پراکنده‏ای قرار دارند. توسعه آبزی‏پروری با توجه به وجود منابع آب غنی و سایر شرایط وضعیت مساعدی برای توسعه فعالیت‏های اقتصادی دارد به طوری که 5/1 درصد از مساحت بخش که برابر 3211 هکتار است، شرایط کاملا مساعدی برای توسعه این نوع کاربری دارد و 59708 هکتار که معادل 5/26 درصد از اراضی بخش است، قابلیت مناسبی برای گسترش آبزی‏پروری در سطح بخش داشته است.