استفاده از مدل جاذبه در سنجش از دور به منظور بررسی شاخص توپوگرافی خیسی

هدف از این مطالعه بررسی شاخص توپوگرافی خیسی (TWI) با استفاده از مدل جاذبه در شمال استان فارس است. مدل جاذبه برای اولین بار به منظور افزایش قدرت تفکیک مکانی مدل رقومی ارتفاع (DEM) استفاده شد. در این تحقیق از دو مدل همسایگی پیکسل های مماس (Touching) و مدل همسایگی چهارگانه (Quadrant) به منظور تخمین مقادیر زیر پیکسل ها استفاده شد. پس از ساخت تصاویر خروجی برای زیر پیکسل ها در مقیاس های 2، 3 و 4 با همسایگی های متفاوت، بهترین مقیاس با مناسب ترین نوع همسایگی با استفاده از نقاط کنترل زمینی تعیین و مقادیر RMSE برای آنها محاسبه شد. تعداد کل نقاط کنترل زمین به دست آمده از عملیات نقشه برداری، 2118 نقطه بود. نتایج نشان داد از بین مقیاس ها با همسایگی های مختلف، مقیاس 3 و مدل همسایگی چهارگانه نسبت به بقیه روش ها بیشترین دقت با کمترین میزان RMSE برای DEM 90 متری را دارد. سپس با استفاده از DEM به دست آمده از مقیاس 3 و مدل همسایگی چهار گانه شاخص خیسی حوضه مطالعه شده تعیین شد. نتایج نشان داد شاخص توپوگرافی خیسی در منطقه مطالعه شده بین 45/4- تا 06/6+ متغیر است. بخش های مرکزی منطقه مطالعه شده بیشترین مقادیر خیسی را دارند. مقایسه شاخص خیسی به دست آمده از مدل جاذبه (با قدرت تفکیک مکانی بیشتر) با DEM 90 متری (با قدرت تفکیک مکانی کمتر)، نشان داد با استفاده از مدل جاذبه، جزئیات بیشتری از میزان رطوبت در منطقه مطالعه شده، قابل مشاهده است.