تاثیر هشت هفته تمرینات هوازی بر بیان ژن PGC-1α و VEGF در عضله قلبی رت های نر سالم

مهم ترین تنظیم کننده بیوژنز میتوکندریایی، 1α–PGC است که یک گیرنده سلولی است و کار تسهیل انتشار پروتئین های میتوکندریایی را انجام می دهد. هنچنین VEGF مهم ترین فاکتور رشدی درگیر در این فرایند می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن VEGF و 1α–PGC در عضله قلبی رت های نر سالم به روش تجربی بنیادی، انجام شد. دوازده سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزنی 20±180 گرم و سن هشت هفته به دو گروه آزمون (تمرین هوازی) و کنترل (هر گروه 6 رت) تقسیم شدند. گروه آزمون، به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرینات شامل دویدن با شدت 75-70 درصد VO2max به مدت 30 دقیقه بر روی نوارگردان انجام دادند و همزمان، گروه کنترل به مدت پانزده دقیقه روی تردمیل با سرعت دو متر در دقیقه قرار گرفتند. در روز بعد از آخرین جلسه، رت ها تشریح و نمونه ها جهت استخراج RNA به آزمایشگاه منتقل شدند. برای بررسی بیان ژن های PGC1 وVEGF با استفاده از تکنیک SYBER Green Real-time PCR استفاده شد. برای تعیین میزان بیان نسبی گروه آزمون نسبت به گروه کنترل از نرم افزار REST نسخه 2009 استفاده شد. سطح معنی داری 05/0> P در نظر گرفته شد. بیان ژن αPGC-1 و VEGF در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به ترتیب 97/0 و 85/0 برابر بود که از نظر آماری معنی دار نبود (به ترتیب95/0=P و63/0=P ). نتایج نشان دهنده تغییر غیرمعنی دار میزان بیان ژن PGC1-α و VEGF در عضله قلب به دنبال هشت هفته تمرین هوازی می باشد.