مقایسه اثر دو شیوه تمرین شنای استقامتی و مکمل ویتامین C بر بیومارکرهای رت های نر ویستار

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حمایتی مکمل ویتامینC، بر تغییرات بیومارکرهای تخریب کبدی ناشی از تمرین شنای استقامتی و وامانده ساز در سرم رت های نر ویستار می باشد. بدین منظور تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده 250 تا300 گرم بطور تصادفی به شش گروه : 1- وامانده ساز، 2- وامانده ساز با ویتامینC، 3- استقامتی، 4- استقامتی با ویتامینC، 5- کنترل، 6-کنترل با ویتامینC، تقسیم شدند. در هر جلسه گروه های استقامتی یک ساعت، وامانده ساز سه ساعت، 5جلسه در هفته و به مدت ده هفته شنا کردند. مکمل ویتامینC (mg/kg 100)، یک هفته پیش از شروع پروتکل تمرینی آغاز و تا پایان هفته دهم ادامه یافت. جهت برآورد شاخص ها ALT، AST و ALP ، نمونه گیری خونی از سیاهرگ زیرین انجام شد. آنالیز داده ها توسط ANOVA یک طرفه، تست توکی با سطح معناداری 05/0 >α انجام شد. نتایج نشان دادند سطوح ALT گروه وامانده ساز بامکمل (02/0=P ) و گروه استقامتی بامکمل (005/0=P) ، کاهش معناداری نسبت به گروه وامانده ساز داشتند. سطوح AST گروه استقامتی بامکمل نیز، در مقایسه با گروه کنترل بامکمل (03/0=P) ، و گروه وامانده ساز (04/0=P) کاهش داشت. همچنین سطوح ALP گروه استقامتی با مکمل نسبت به گروه وامانده ساز کاهش یافت (03/0=P). در نتیجه مصرف مکمل ویتامین C، منجر به کاهش سطوح آسیب کبدی در گروه های تمرینی به خصوص تمرین استقامتی می گردد.