بررسی مستندات اجرای علنی حدود در فقه شیعه

بحث اجرای علنی یا غیر علنی حدود در عصر غیبت از دیرباز یکی از موضوعات اختلافی بین فقهای امامیه و حقوقدانان کشور بوده است. امروزه با توجه به جنبه های اجتماعی و حقوقی گسترده این مساله فقهی در ابعاد ملی و بین المللی یافتن قول صحیح در این مساله ضرورتی مضاعف پیدا کرده است.
در این بین هر کدام از مخالفان و موافقان اجرای علنی حدود، ادلهای را مطرح کردهاند. مطابق این تحقیق ادله نقلی موافقان، آیه دوم سوره نور و برخی روایات است و ادله عقلی آنها ارعاب و اصلاح جامعه که در نهایت نیز به اجماع تمسک کردهاند. دلایل قائلان به اجرای غیر علنی حدود، بیشتر از سنخ عقلی است. از جمله این دلایل میتوان به وهن دین، مجازات مضاعف بر مجرم و خلاف اصل شخصی بودن مجازاتها اشاره کرد.
به نظر میرسد ادله قائلان به اجرای غیر علنی حدود در عصر غیبت، دارای نقد جدی است و با ادلهای که از قرآن و سنت و عقل در اجرای علنی وجود دارد، یارای معارضه ندارد. بنابر این قول مختار این مقاله ضرورت اجرای علنی حدود ولو در عصر غیبت است.