نقش براسینواستروئید روی ویژگی های بیوشیمیایی و کیفی میوه پرتقال واشنگتن ناول در دوره انبارداری

در این پژوهش به بررسی تاثیر براسینواستروئید بر ویژگی های بیوشیمیایی و کیفی میوه پرتقال ’واشنگتن ناول‘ در دوره انبارداری پرداخته شد. بدین منظور، میوه های پرتقال با غلظت های 0 (شاهد)، 75/0 و 5/1 میلی گرم بر لیتر براسینواستروئید تیمار و در دمای 3±1 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت پنج ماه نگهداری شدند و ویژگی هایی مانند سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها، پراکسید هیدروژن، مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، pH، اسید آسکوربیک و فعالیت آنزیم های پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) پراکسیداز و کاتالاز در دوره انبار داری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، کاربرد براسینواستروئید نسبت به شاهد، به طور معنی داری آسیب سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها و پراکسید هیدروژن را کاهش داد. بنا بر این نتایج، مواد جامد محلول کل، pH و اسید آسکوربیک میوه های تیمارشده و شاهد در دوره انبارداری روند افزایشی و میزان اسیدهای آلی روند کاهشی داشتند، اما استفاده از تیمار براسینواستروئید، تغییرپذیری دو روند یادشده را نسبت به شاهد کمتر تغییر داد. همچنین فعالیت آنزیم های پاداکسندگی میوه های تیمارشده با براسینواستروئید نسبت به شاهد، بسیار افزایش یافت. بنابر نتایج به دست آمده از این پژوهش، میوه های تیمارشده با 5/1 میلی گرم بر لیتر براسینواستروئید، بالاترین کیفیت و بیشترین فعالیت آنزیم های پاداکسندگی با کمترین آسیب سرمازدگی را داشتند.