بررسی عوامل روان شناختی موثر بر هم دلی پلیس راهور با کاربران ترافیک

اعتقاد برخی کارشناسان بر این است که هم دلی پلیس راهنمایی و رانندگی با کاربران ترافیک می تواند در اصلاح و تغییر رفتار کاربران موثر باشد. رانندگان انتظار دارند که پلیس راهنمایی و رانندگی خود را جای آنان قرار داده و موقعیت را از منظر آنان بررسی کند. از این رو، این تحقیق به دنبال یافتن برخی عوامل موثر بر هم دلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان راهور تهران بزرگ به تعداد 4000 نفر به علاوه کاربران ترافیک تهران بزرگ با تعداد نامحدود می باشد. اندازه نمونه براساس جدول مورگان برای کارکنان 351نفر و برای کاربران 385نفر در نظرگرفته شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش انجام و پردازش اطلاعات، توصیفی از نوع پیمایشی است. به منظور سنجش سرمایه روان شناختی کارکنان، از پرسش نامه استاندارد لوتانز و سنجش هم دلی کارکنان با کاربران و برعکس از پرسش نامه استاندارد هم دلی دیویس استفاده شد. پایایی این پرسش نامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ (به ترتیب 0.826 و 0.902) مورد تایید قرار گرفته است. نتایج آزمون های هم بستگی پیرسن و رگرسیون خطی در این پژوهش نشان داد که عوامل اعتماد به نفس و تاب آوری تاثیر معناداری بر هم دلی پلیس راهور و کاربران ترافیک تهران بزرگ ندارند. در حالی که عوامل امیدواری و خوش بینی تاثیر معناداری بر هم دلی دارند. از طرفی با استفاده از آزمون t تک نمونه ای مشخص شد که کارکنان راهور هم دلی متوسطی با کاربران دارند. درحالی که آزمون دوجمله ای نشان داد که هم دلی کاربران ترافیک با پلیس راهور در سطح بالایی قرار دارد.