بررسی انسجام و همبستگی هویتی - ارزشی نخبگان حاکم در ایران (1392-1357)

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نخبگان اجرایی با تاکید بر ارزش های ایدئولوژیگ و انگیزه های سیاسی به برجسته سازی /حاشیه سازی عناصر هویت ملی پرداخته و مولفه های ارزشی و هویتی مدنظر خویش را به جامعه تحمیل نموده اند. ،نخبگان سیاسی حاکم در ایران از 1357 تا 1392دارای مولفه های ارزشی و هویتی متفاوتی بوده اند. در یک سر طیف نخبگانی با شاخص های فکری و هویتی ابتناء یافته بر اسلام لیبرال و در سر دیگر طیف نخبگانی با مولفه های فکری و هویتی مبتنی بر ایدئولوژی شیعی قرار می گیرند. تاثیرپذیری حوزه های فرهنگ،سیاست،اقتصاد و اجتماع از ساختار ارزشی و هویتی نخبگان حاکم در این مقطع زمانی باعث جهت گیری مختلفی در نهادهای دولتی شده است.دراین پژوهش تلاش می شود به این پرسش پاسخ داده شود که:حاکمیت نخبگان سیاسی با عناصر هویتی متضاد( از سال 1357 تا 1392) چه تاثیری بر جامعه ایرانی داشته است؟فرضیه این پژوهش که با روش تحقیق توصیفی _ تحلیلی به نگارش درآمده است عبارتست: حاکمیت نخبگان سیاسی ( از سال 1357 تا 1392) با چارچوب ارزشی و هویتی متفاوت واتخاذ سیاست های ابتناء یافته بر انگاره های هویتی متضاد به انشقاق جامعه منجر شده است.