تغییرات شوری و رطوبت خاک در رویشگاه های گز پرشاخه (Tamarix ramosissima) درمناطق نیمه خشک

خاک های شور بخش اعظمی از خاک های مناطق مختلف جهان به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک را تشکیل می دهند. پوشش گیاهی این خاک ها در مناطق مختلف متفاوت بوده وگاهی اوقات به جهت شوری بیش از حد، فقط گونه های خاصی قادر به ادامه حیات در این مناطق هستند. یکی از مهمترین گونه های درختی که در این مناطق دیده می شود، درختان گز می باشند. این درختان، هالوفیت های اجباری نیستند اما در ردیف درختان شور پسند قرار دارند و می توانند با ساخت موادی مانند پرولین اثرات مضر شوری را کاهش دهند. به منظور بررسی تغییرات دامنه شوری خاک در مناطق رویشی گز، ابتدا 4 رویشگاه طبیعی گز در استان ایلام شناسایی شدند. در هر رویشگاه به منظور بررسی میزان شوری خاک 5 نمونه به صورت کاملا تصادفی از عمق 30-0 سانتی متری برداشت شد. مقایسه میانگین داده ها نشان داد،دامنه شوری خاک در رویشگاه های مختلف بین92/0 تا 03/9 دسی زیمنس بر متر متفاوت است. همچنین، تغییرات رطوبت خاک در رویشگاه های مورد مطالعه به دلیل وجود و یا عدم وجود رودخانه فصلی یا دائمی، بسیار متفاوت و دارای اختلاف آماری معنی داری بود. علاوه بر این، بین اسیدیته خاک و ارتفاع درختچه ها نیز همبستگی منفی وجود داشت.