معرفی نقشه برداری رقومی خاک

نقشه برداری رقومی خاک[1]یکی از زیرشاخه های علم خاکشناسی است که در سال 2003 توسط مک براتنی و همکاران او معرفی شد و از آن زمان تاکنون پیشرفت ها و خروجی های تحقیقاتی زیادی در سطح جهانی داشته است. نقشه برداری رقومی خاک عبارت از ایجاد و جمع آوری سیستم های اطلاعات مکانی خاک با استفاده از روش های مشاهدات میدانی و آزمایشگاهی که با داده های محیطی از طریق ارتباطات کمی همراه شده اند.نقشه برداری رقومی خاک منجر به ایجاد خروجی به صورت نقشه رستری تخمین، همراه با عدم قطعیت پیش بینی می شود. افزایش دسترسی به داده های مکانی مانند مدل رقومی ارتفاع و تصاویر ماهواره ای، افزیش نیروی محاسباتی برای پردازش داده ها، توسعه ابزارهای داده کاوی و سامانه اطلاعات جغرافیایی و افزایش تقاضای جهانی به داده های مکانی دارای ارزیابی عدم قطعیت از عوامل تاثیرگذار در موفقیت نقشه برداری رقومی خاک بوده اند. در این مقاله به وضعیت تکاملی نقشه برداری رقومی خاک، متغیرهای کمکی، مثال هایی از مدل سازی و مطالعات انجام شده در ایران پرداخته شده است.