توام از Omp31 نوترکیب و DNA-واکسن pVAX-omp31 جهت محافظت ایمونولوژیک علیه بروسلا ملی تنسیس در مدل تجربی موش BALB/c

بروسلوزیس یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان می باشد و ارزیابی آنتی ژن های مختلف آن ازنظر پاسخ های ایمونولوژیکی و بررسی استراتژی های مختلف ایمن سازی در طراحی واکسن های موثر نقشی اساسی دارند. در این تحقیق هدف ما ارزیابی ایمونولوژیکی وکتور یوکاریوتی pVAX1 حامل ژن پروتئین غشای خارجی 31 کیلو دالتونی (Omp31) بروسلا ملی تنسیس بود.
در این مطالعه که در سال 1392 به انجام رسید توالی ژن omp31 بروسلا ملی تنسیس در پلاسمید pVAX1 بین جایگاه های BamHI و XhoI کلون شد. از این پلاسمید برای ایمن سازی موش های ماده 6-8 هفته ای BALB/c (تهیه شده از بخش حیوانات ازمایشگاهی انستیتو پاستور ایران) به صورت تزریق داخل ماهیچه ای 100 میکروگرم استفاده شد. تزریق یادآور به دو شکل پلاسمیدی یا پروتئینی در گروه های جداگانه انجام گرفت. پس از ایمن سازی سنجش سطح IFN-γ ، IL-4 و IL-12، ایمونوگلوبولین G تام سرمی و IgG1 و IgG2a نسبت به پروتئین نوترکیب Omp31 انجام شد. درنهایت پاسخ ایمنی حفاظت کننده به دنبال مواجه سازی با بروسلا ملی تنسیس 16M مورد ارزیابی قرار گرفت.
DNA-واکسن حامل omp31 به همراه یادآور پروتئینی Omp31، میزان بیشتری از IFN-γ ، IL-12 و IgG2a را نسبت به گروه های دریافت کننده DNA-واکسن یا پروتئین نوترکیب تنها تحریک کرده بود. نتایج چالش با سویه بیماری زا نیز حاکی ایمنی حفاظت بخش بیشتر در گروه دریافت کننده DNA-واکسن و پروتئین بود.