بررسی میزان اثربخشی امپرازول و داکسی سیکلین به همراه محلول اریترومایسین موضعی در درمان ضایعات آکنه ولگاریس: کارآزمایی بالینی تصادفی

به دلیل بروز عوارض و شکست درمانی تلاش جهت یافتن داروهای جدید برای بیماری آکنه ولگاریس کماکان در جریان است. امپرازول دارای اثرات آنتی باکتریال و آنتی آندروژنی بوده و می تواند درمان بالقوه آکنه ولگاریس باشد. پژوهش کنونی با هدف بررسی اثربخشی امپرازول توام با محلول اریترومایسین در مقایسه با داکسی سیکلین طراحی گردید.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، بیماران با آکنه متوسط مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوست و سالک اصفهان از مرداد 1393 تا آبان 1394 به طور تصادفی تحت درمان سه ماهه امپرازول به همراه محلول اریترومایسین 4%، داکسی سیکلین به همراه محلول اریترومایسین 4%، قرارگرفتند. معیارهای ورود شامل آکنه متوسط، عدم حساسیت به مهارکننده های پمپ پروتون، نداشتن بیماری فعال کبدی و کلیوی، عدم مصرف وارفارین، فنی تویین، دیازپام، سن بالاتر از 12 سال بود. بارداری، شیردهی، سابقه حساسیت دارویی، مصرف فرآورده های موضعی (مانند رتینوییدها) و سابقه درمان سیستمیک آکنه یک ماه پیش از مطالعه، الیگومنوره، هیرسوتیسم، مصرف کنتراسپتیوهای خوراکی و بیماران با آکنه کنگولوباتا، آکنه فولمینانتو، آکنه بدن به تنهایی، معیارهای خروج بودند. پیش از شروع درمان بیماران از نظر هلیکوباکترپیلوری آزمایش شدند.
میزان ضایعات التهابی و غیرالتهابی در هر دو گروه کاهش یافته و با سن ارتباط معکوس داشت (0/02P=). تست هلیکوباکترپیلوری با کاهش ضایعات ارتباطی نداشت. از لحاظ عوارض درمان و رضایتمندی بین دو گروه درمانی تفاوتی مشاهده نشد. درصد عوارض پوستی در گروه درمانی امپرازول و داکسی سیکلین به ترتیب 20/58% و 11/42% و عوارض غیرپوستی 2/94% و 14/28% بود.
امپرازول می تواند به عنوان یک درمان آلترناتیو موثر در درمان بیماران آکنه ولگاریس متوسط، به ویژه ضایعات غیرالتهابی مطرح گردد.