بررسی اثربخشی پروتکل مبتنی بر یکپارچه نگری بر کاهش پریشانی روان شناختی در سالمندان

در جوامع امروزی سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد هستند که با توجه به هرم سنی اهمیت روز افزونی یافتند. از این رو، این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی پروتکل مبتنی بر یکپارچه نگری بر کاهش پریشانی روان شناختی سالمندان انجام شد.
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان بود که در نیمه دوم سال 1395 به درمانگاه بیمارستان تخت جمشید کرج مراجعه کردند که از این تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده، سپس به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90دقیقه ای تحت درمان گروهی پروتکل یکپارچه نگر(تلفیقی از سه درمان شناختی- رفتاری، معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) قرار گرفتند. در این پژوهش، برای گردآوری داده ها، از فرم کوتاه پرسش نامه پریشانی روان شناختی(DASS) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 19 با روش تجزیه و تحلیل کوواریانس تحلیل شد.
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که پروتکل مبتنی بر یکپارچه نگر منجر به تفاوت معنادار آماری(05/0>p) بین مراحل پیش آزمون و پس آزمون در نمره پریشانی روان شناختی شده است.
با توجه به نتایج به دست آمده، می توان از پروتکل مبتنی بر یکپارچه نگری به عنوان روش درمانی مناسب و موثر در کاهش پریشانی روان شناختی سالمندان استفاده نمود.