بررسی شیوع اینتگرون های کلاس I و II در ایزوله های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین جداشده از بیمارستان های شهر همدان

در سالهای اخیر، نقش اینتگرون ها در انتقال ژن های مقاوم آنتی بیوتیکی، به خوبی مشخص شده است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست های ژنی مربوطه در ایزوله های بالینی استافیلوکوک اورئوس های مقاوم به متی سیلین صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 100 ایزوله استافیلوکوک اورئوس از نمونه های بالینی مختلف، در سال 1394 جمع آوری شد. پس از کشت، ایزوله ها با تست های بیوشیمیایی مختلف تایید شدند. سپس آزمون PCR برای ژن nuc، جهت تایید نهایی ایزوله ها و ژن مقاومت به متی سیلین مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست های ژنی مربوطه، با روش PCR بر روی ایزوله های مولد ژن mecA انجام شد. برای آنالیز داده ها از آزمون آماری مربع کای دو استفاده گردید.
از 100 ایزوله استافیلوکوک اورئوس، 41 ایزوله مولد ژن mecA بودند. بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک های سفوکسیتین و تتراسیکلین (به ترتیب 41 و 36 ایزوله) و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک ونکومایسین (صفر) گزارش شد. در این مطالعه، 38 ایزوله (68/92%) و 3 ایزوله (31/7%) به ترتیب مولد اینتگرون های کلاس I و II بودند. یک نوع کاست ژنی در این ایزوله ها شناسایی شد که مربوط به کاست ژنی aadA1 بود.
نتایج تحقیق حاضر، نشان دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی بیوتیکی و اینتگرون های کلاس I در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مولد ژن mecA می باشد.