بررسی تاثیر کند کننده های رشد گیاهی بر چمن ورزشی

در این تحقیق از یک چمن ورزشی که آمیخته ای از گونه چاوی (Lolium perenne)شامل ارقام Fancy(%25) و Esquire(%20)، گونه فریژکنتاکی (Poa pratensis) شامل ارقام Brooklawn(%10) و Liberator(%10) و گونه چمانواش بلند (Festuca arundinacea) شامل ارقام Borneo(%20) و Greystone (%15) استفاده شده است. تیمارها شامل پاکلوبوترازول با غلظت های (mg/L-1120، 80، 40) که 4 لیتر از این محلول ها در متر مربع به درون خاک تزریق شد، مالئیک هیدرازید با غلظت های (mg/L-11500،1000،500) که 5/0 لیتر از این محلول ها در متر مربع به صورت محلول پاشی به کار رفت، پاکلوبوترازول + مالئیک هیدرازید نیز با سه غلظت mg/L-140 پاکلوبوترازول +mg/L-1500 مالئیک هیدرازید، mg/L-180 پاکلوبوترازول + mg/L-11000 مالئیک هیدرازید،mg/L-1120 پاکلوبوترازول + mg/L-11500 مالئیک هیدرازید بکار رفت و تیمار شاهد. در مجموع آزمایش با 10 تیمار در 4 تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تجزیه آماری داده ها با نرم افزار SPSS انجام و میانگین آن ها با استفاده از آزمون چند دامنه دانکن در سطح 1% مورد مقایسه قرارگرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، ماده ی مالئیک هیدرازید سریع تر از پاکلوبوترازول و حتی ترکیب این دو ماده موجب کاهش رشد می شود.