هیدروژئوشیمی و منشا سیالات گرمابی منطقه ی زمین گرمایی سبلان برپایه ی یافته های ایزوتوپی

شیب زمین گرمایی بالا در اطراف کوه سبلان حاصل رخداد فعالیت های پلوتونیک-ولکانیک در این ناحیه بوده که در اواخر دوره ی ترشیری رخ داده اند. حاصل این فعالیت ها تشکیل مخروط استراتوولکان سبلان و دیگر مظاهر سطحی عهد حاضر مربوطه از قبیل وجود چشمه های آب گرم، دودخان ها و منافذ خروج بخار می باشند. ترکیب عمده این آب ها سدیم-کلرایدی، کلراید-بی کربناتی و کلراید-سولفاته می باشد. در این مطالعه نمونه ها از چشمه های آب گرم اطراف سبلان (شمالغرب، شرق و جنوب سبلان) و چاه های اکتشافی حفر شده در سایت بهره برداری از انرژی زمین گرمایی سبلان واقع در شمالغرب سبلان نمونه برداری شده و ترکیب شیمیایی و ایزوتوپی این نمونه های مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. آنالیز ایزوتوپی از آبهای گرم چشمه های مورد مطالعه نشان داد که ترکیبات ایزوتوپی از 5/7- تا 4/13- پرمیل برای δ18O ، از 1/71- تا 6/78- پرمیل برای δDو از 1/0 تا 6/34TU برای 3H تغییر می کنند. مقادیر منفی δ18O و δD بدست آمده بواسطه منشاء جوی این آب ها، واکنش های آب-سنگ و حضور کانی های رسی می باشند. محتوای 3H این آب های نیز نشان می دهد که سیالاتی نسبتا با سنین مختلف در درون سیستم زمین گرمایی سبلان در حال چرخش می باشند. بعضی از این آبها قبل از انفجارات هسته ای سال 1953 وارد سیستم ژئوترمال شدند، ولی بعضی دیگر بعد از آن وقایع وارد سیستم شده اند.