فرهنگستان و ادب معاصر

جامعه فرهنگی ما شاهد یکی از درخشان ترین دوره های ادبی زبان فارسی است. در این دوره، زبان نوشتاری ما ساده تر و پاکیزه تر او از پیرایه های زاید عاری شده، استخدام عناصر شعری در نثر متعادل گشته، شعر از نشخوار مضامین سنتی رهایی یافته و ساختار منطقی و معقول گرفته و از عناصر غر ضعری مزاحم پیراسته شده، تحقیقات ادبی و نقد از کلی گویی به در آمده و معیارهای علمی پیدا کرده و از دستاوردهای علوم انسانی به ویژه زبان شناسی در آن بهره جویی شده، و ادبیات داستانی با رو آوردن نویسندگان جوان به داستان نویسی و ظهور داستان نویسان حرفه ای رونق بی سابقه گرفته است.
این پیشرفت نظزگیر حاصل کوشش ها و کشش هایی است که از یک قرن پیش آغاز گشته، از آن زمان که عامه مردم مخاطبان و خریداران و حامیان اصلی و بی رقیب آقار ادبی شدند؛ مطبوعات در حیات اجتماعی نقش موثر پیدا کرد؛ عده ای از اهل قلم به ترجمه آثار ادبی جهان غرب دست زندند؛ با گسترده شدن فضای ادبی و رها شدن شعر و ادب از محدوده دربار و دستگاه قدرت، نویسندگان و شاعران احساس نیاز کردند که از زبان و ادب راه دهند و زبان ادبی را رنگین و پرمایه و نیرومند سازند...