پیش بینی نظم بخشی هیجان بر اساس سرسختی روانشناختی و سبک های دلبستگی

با توجه به اهمیت نظم بخشی هیجان پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نظم بخشی هیجانی بر اساس سبک های دلبستگی و سرسختی روانشناختی انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش همه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین پیشوا در سال تحصیلی 95-1394 بودند. از میان آنان 280 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس نظم بخشی هیجانی (گراس و جان، 2003)، پرسشنامه سرسختی روانشناختی (کوباسا، 1976) و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها نشان داد سرسختی روانشناختی و سبک دلبستگی ایمن با نظم بخشی هیجانی به ترتیب 32% و 43% همبستگی مثبت و معنادار داشتند، اما سبک دلبستگی دوسوگرا و سبک دلبستگی اجتنابی با نظم بخشی هیجانی رابطه معناداری نداشتند. در یک مدل پیش بین متغیرهای سرسختی روانشناختی و سبک های دلبستگی توانستند 57 درصد از تغییرات نظم بخشی هیجان را پیش بینی کنند (01/0>p). سرسختی روانشناختی و سبک دلبستگی ایمن نقش موثری در پیش بینی نظم بخشی هیجانی داشتند. بنابراین برای افزایش نظم بخشی هیجانی می توان سرسختی روانشناختی و سبک دلبستگی ایمن را افزایش داد.