پیش بینی حوزه های خاص امیدواری دانشجویان در چارچوب سبک های دلبستگی آنان

هدف این پژوهش پیش بینی حوزه های خاص امیدواری دانشجویان بر اساس سبک دلبستگی آنان است. طرح مطالعه از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان ورودی جدید دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 911390 بودند. نمونه شامل 250 دانشجوی تازه وارد بود که با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987) و مقیاس امیدواری حوزه های خاص بزرگسالان (سیمپسون، 1999) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از مدل یابی معادله ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن هر پنج حوزه خاص امیدواری روابط اجتماعی (01/0>P، 83/0=β)، تحصیلات (01/0>P، 79/0 =β)، زندگی خانوادگی (01/0>P، 40/0 =β)، شغل (01/0>P، 51/0 =β)، و اوقات فراغت (01/0>P، 62/0 =β) را به طور معنادار و مثبت پیش بینی کرد، اما دلبستگی اجتنابی هیچ یک از حوزه های امیدواری را به طور معنادار پیش بینی نمی کند. دلبستگی دوسوگرا نیز فقط حوزه امید در زندگی خانوادگی را به طور معنادار و منفی پیش بینی می کند (05/0>P، 25/0- =β). بر طبق نتایج به دست آمده از پژوهش می توان ادعا کرد که در افزایش امیدواری به افراد به ویژه افرادی که برای روان درمانی مراجع می کنند، باید به نوع دلبستگی آنان توجه شود. چرا که افزایش امید در این افراد باید در حوزه های مشخصی از جنبه های مختلف زندگی صورت گیرد تا مساله یا مشکلی را ایجاد نکند و همچنین بر تاثیر درمانی امید بیفزاید.