اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی و عصاره سیر بر سطح کلیوی عامل رشد اندوتلیال عروقی و عامل رشد تبدیل بتا - 1 در موش های صحرایی پیر

پیری با آنژیوژنز آسیب دیده، گلومرواسکلروز و افزایش ابتلا به آسیب نفروتوکسیک همراه است. این مطالعه به منظور تعیین اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی شنا و عصاره سیر بر سطح کلیوی عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و عامل رشد تبدیل بتا -1 (TGF-β1) در موش های صحرایی پیر انجام شد.
در این مطالعه تجربی 35 سر موش صحرایی نر پیر (50-48 هفته ای) از نژاد ویستار به صورت تصادفی در گروه های کنترل، شم، تمرین هوازی، عصاره سیر (2.5 g/kg/bw) و تمرین هوازی + عصاره سیر (2.5 g/kg/bw) قرار داده شدند. حیوانات با تمرین شنا به مدت 60 دقیقه، 3 روز در هفته به مدت 8 هفته ورزش داده شدند. سطح کلیوی VEGF و TGF-β1 به روش الایزا تعیین شد.
8 هفته تمرین شنا، مصرف مکمل سیر و ترکیبی از دو مداخله با افزایش معنی دار سطح VEGF و کاهش معنی دار TGF-β1 در بافت کلیه موش های پیر همراه بود (P<0.05). بین اثر مستقل و ترکیبی این مداخله ها بر سطح TGF-β1 و VEGF کلیوی موش های پیر تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
به نظر می رسد بخشی از اثر حفاظتی تمرین منظم شنا، مصرف مکمل سیر و ترکیبی از دو مداخله بر فرایند پیری کلیه به توانایی این مداخله ها در کاهش TGF-β1 و تنظیم مثبتVEGF مربوط است.