تاثیر مناطق نمونه گردشگری در محرومیت زدایی از دیدگاه اجتماعات محلی (مطالعه مورد: جزیره میرمهنا در خلیج فارس)

گردشگری به عنوان بزرگترین و پیچیده ترین صنعت دنیا به شمار می رود. تنوع ابعاد و پیچیدگی های صنعت گردشگری متناسب با مناطق جغرافیایی، زمینه های ویژه ای برای برنامه ریزی و مدیریت گردشگری می طلبد. در مناطقی که پتانسیل های بالقوه فراوانی برای توسعه صنعت گردشگری دارند، اما روند مطلوبی را طی ننموده اند، باید به دنبال عوامل و عناصری گشت که سبب سرعت بخشیدن به حرکت کند جریان گردشگری هستند. هر چند توسعه گردشگری در مناطق مختلف راه حل کلی برای همه مسائل نیست، راهبردهای نوینی پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران مرتبط می گذارد که برای توسعه پایدار و کاهش محرومیت مناطق می تواند موثر باشد. براین اساس هدف مقاله، بررسی وضعیت مناطق نمونه گردشگری در جهت محرومیت زدایی از دیدگاه اجتماعات محلی است؛ به گونه ای که سبب توسعه گردشگری و افزایش اشتغال محلی با شیوه های مشارکتی گردد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای و بررسی های میدانی است. مطالعه موردی شامل منطقه نمونه گردشگری جزیره میرمهنا است. داده ها و اطلاعات به طرق مختلف مراجعه به سازمان ها و مراکز مرتبط و بررسی های پیمایشی و پرسشنامه جمع آوری شدند، با استفاده از شیوه ارزیابی مشارکتی(PRA) قابلیت ها و توانمندی های جزیره میرمهنا در زمینه ایجاد اشتغال و به تبع آن محرومیت زدایی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. آثار مولفه های قابل انتظار در هفت گروه عمده و 48 زیرگروه براساس جاذبه های گردشگری جزیره میرمهنا در جهت محرومیت زدایی از منطقه بندر ریگ بر اساس میانگین نمره(اهمیت)، وضعیت CPM مولفه ها، ظرفیت ایجاد شده در منطقه و میانگین کل ارزشیابی شدند. نتایج نشان می دهد، با توجه به ویژگی های جغرافیایی و ظرفیت تحمل منطقه، ارزیابی CPM حکایت از غلبه همزمان فعالیت های بخش گردشگری در منطقه مبتنی بر الگوی زنجیره ای و منبع گرا بودن دارد.