بهبود عملکرد و کارایی مصرف آب ذرت در شرایط کمبود آب با کاربرد میکوریزا و محلول پاشی سولفات روی

به منظور بررسی تاثیر قارچریشه (میکوریزا) و محلول پاشی سولفات روی (zn) بر رقم ذرت NS640 در شرایط تنش کم آبی، آزمایشی به صورت کرت های خردشده (اسپلیت پلات) فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشگاه بوعلی سینا در سال 1393 اجرا شد. کرت اصلی شامل چهار سطح آبیاری پس از 60، 90، 120و 150 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A و کرت فرعی شامل دو عامل محلول پاشی سولفات روی و کود زیستی قارچریشه گونه Glomus mosseae به صورت فاکتوریل هرکدام در دو سطح کاربرد و بدون کاربرد بود. نتایج نشان داد که همه صفات تحت تاثیر تنش کم آبی قرار گرفتند. تاثیر قارچریشه و محلول پاشی نیز بر همه صفات به جز شمار بلال در بوته معنی دار بود. وزن صد دانه تحت تاثیر تیمار استفاده توام از قارچریشه و محلول پاشی روی 39/30 درصد افزایش یافت. کاربرد قارچریشه عملکردهای دانه و زیست توده (بیوماس) را در هر چهار سطح تنش افزایش داد اما محلول پاشی سولفات روی تنها در سطوح آبیاری پس از 60 و 90 میلی متر موجب افزایش عملکرد دانه شد. همچنین محلول پاشی سولفات روی در مقایسه با بدون محلول پاشی عملکرد زیست توده را 11 درصد افزایش داد. بیشترین کارایی مصرف آب به میزان 8/1 کیلوگرم دانه بر مترمکعب آب نیز از سطح آبیاری 90 میلی متر و استفاده از قارچریشه به دست آمد.