اثر تمرینات پیلاتس بر خستگی، ناتوانی حرکتی و انعطاف پذیری عضلانی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر تبریز

بیماری مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری دمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی است که منجر به اختلال در سیستم حرکتی و افزایش علایم خستگی شده و فعالیت های زندگی روزانه فرد را متاثر می سازد. هدف این مطالعه، تعیین اثر تمرینات پیلاتس بر خستگی، ناتوانی حرکتی و انعطاف پذیری عضلانی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است.
در این مطالعه نیمه تجربی، 34 آزمودنی زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به صورت آزمودنی های در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. پروتکل گروه تمرین، پیلاتس هشت هفته سه جلسه ای 60 دقیقه ای بود. 24 ساعت قبل و بعد از دوره تمرین، ارزیابی متغیرهای مورد نظر انجام شد. داده ها با «مقیاس شدت خستگی» (FSS: Fatigue Severity Scale)، نمره «مقیاس وضعیت گسترش ناتوانی» (EDSS: Expanded Disability Status Scale) و «آزمون انعطاف پذیری عضلانی» (Muscle Flexibility Test) جمع آوری و به وسیله نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 تحلیل شد.
بعد از هشت هفته تمرینات پیلاتس در گروه تجربی خستگی، ناتوانی حرکتی و انعطاف پذیری عضلانی تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (05/0 = P). ولی در هیچکدام از متغیرهای پژوهش در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد.
تمرینات پیلاتس میزان شدت خستگی و ناتوانی حرکتی را در زنان بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، کاهش داد. این روش تمرین به عنوان راهکاری جدید و غیر تهاجمی برای مقابله با روند خستگی و ناتوانی حرکتی به بیماران مذکور پیشنهاد می شود.