سیستم پذیرش دکتری در ایران و دانشگاه های برتر: یک مطالعه تطبیقی

هدف پژوهش حاضر شناسایی تفاوت ها و تشابهات سیستم پذیرش دکتری دانشگاه های برتر و ایران از سه جنبه هدف، ویژگی های مطلوب و الزامات ورود است. بدین منظور از روش پژوهش توصیفی-تطبیقی استفاده شد. سه دانشگاه برتر دنیا-هاروارد، استنفورد و کمبریج- بر اساس رتبه بندی شانگهایی به همراه سیستم پذیرش دکتری در ایران بررسی شدند. جهت گردآوری داده ها از اسناد و مدارک کتابخانه ای، اینترنت و درگاه دانشگاه های مربوطه و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از الگوی بردی[1] استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که مهم ترین هدف سیستم پذیرش دانشگاه های برتر و ایران شناسایی شایسته ترین و بااستعدادترین داوطلبان است، هرچند که تعدد اهداف سیستم پذیرش دکتری در ایران بیشتر از سیستم پذیرش دانشگاه های برتر است. در رابطه با ویژگی های مطلوب، همه سیستم های پذیرش از طیفی از مهارت ها، شایستگی ها و ویژگی های شناختی و غیر شناختی جهت غربال کردن داوطلبان استفاده می کنند، با این تفاوت که سیستم پذیرش نیمه متمرکز دکتری ایران توجه اندکی به ویژگی های غیر شناختی دارد. در رابطه با مقیاس های پذیرش یا الزامات ورود، سیستم پذیرش دکتری دانشگاه های برتر و ایران از معیارهای متعددی جهت ارزیابی ویژگی های شناختی و غیرشناختی استفاده می کند، اما تفاوت سیستم پذیرش دکتری دانشگاه های برتر با سیستم پذیرش نیمه متمرکز دکتری در ایران در کیفیت مقیاس های پذیرش-روایی، پایایی و مرتبط بودن- است و نه کمیت آن ها. در پایان، با توجه به نتایج حاصله پیشنهاد های کاربردی جهت بهبود وضعیت سیستم پذیرش دکتری ایران ارائه شده است.
[1]- Beredy’s method or framework