مقایسه فعالیت عصبی- عضلانی و زمان بندی عضلات منتخب اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلا به ژنوواروم و طبیعی حین دویدن: مطالعه مورد- شاهدی

راستای نامناسب اندام تحتانی به ویژه زانو، به دلیل تاثیر بر عملکرد عضلات، می تواند منجر به وقوع آسیب شود. از این رو، هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه فعالیت عصبی- عضلانی و زمان بندی عضلات منتخب اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلابه ژنوواروم و طبیعی حین دویدن بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 30 ورزشکار مرد با دامنه سنی 20 تا 25 سال در دو گروه ژنوواروم و طبیعی مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از اطلاعات حاصل از دستگاه الکترومایوگرافی (Electromyography یا EMG)، میزان و زمان شروع فعالیت عضلات محاسبه شد. جهت بررسی اختلافات بین گروهی از آزمون MANOVA و برای بررسی اختلافات درون گروهی از آزمون Paired t در سطح معنی داری 05/0 > P استفاده گردید. داده ها در نرم افزار MATLAB و SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
عضله گلوتئوس مدیوس در گروه ورزشکاران دارای ژنوواروم به طور معنی داری میزان فعالیت بیشتری نسبت به گروه طبیعی در اندام برتر (032/0 = P) و غیر برتر (039/0 = P) داشت، اما میزان فعالیت عضلات رکتوس فموریس و گاستروکنمیوس داخلی بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (050/0 < P). همچنین، بین زمان شروع فعالیت عضلات اختلاف معنی داری مشاهده نشد (050/0 < P). در میزان و زمان شروع فعالیت عضلات بین اندام های برتر و غیر برتر تفاوت معنی داری وجود نداشت (050/0 < P).
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد دارای بدشکلی ژنوواروم، فعالیت بیشتری در عضله گلوتئوس مدیوس نسبت به افراد طبیعی دارند و این افزایش فعالیت می تواند با افزایش نیروهای فشاری و بارهای مفصلی همراه باشد که در طولانی مدت باعث بروز بیماری های تخریب مفصلی مانند استئوآرتریت مفصل ران می شود.