تاثیر غلظت های مختلف مالتو دکسترین و پروتئین تغلیظ شده آب پنیر بر ویژگی های نانو امولسیون اسانس آویشن در آب

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر مالتو دکسترین (MD) و پروتئین تغلیظ شده آب پنیر (WPC) بر ویژگی های نانو امولسیون اسانس روغنی آویشن بود. به این منظور نمونه های امولسیون روغن در آب حاوی 5 درصد (وزنی/وزنی) اسانس آویشن در سوسپانسیون آبی حاوی 10، 20 و 30 درصد (وزنی/وزنی) MD و WPC به نسبت 25:75، 50:50 و 75:25 با کمک امواج فراصوت تهیه شد و اندازه ذرات، پایداری فیزیکی، گرانروی و رفتار جریان آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ویژگی های امولسیون ها، به طور معنی داری تحت تاثیر نوع، نسبت و غلظت ترکیبات سوسپانسیون قرار داشت. میانگین اندازه قطر قطرات در محدوده نانو و بین 5621/128 تا 6310/232 نانومتر بود، به صورتی که اندازه ذرات امولسیون های محتوی مالتودکسترین، کوچک تر از امولسیون های حاوی پروتئین بود. نتایج مشابهی نیز برای گرانروی به دست آمد. در نقطه مقابل، پایداری امولسیون ها با افزایش نسبت WPC، کاهش یافت. ولی در تمام امولسیون ها، افزایش غلظت (از 10 به 30 درصد) باعث افزایش اندازه ذرات، گرانروی و کاهش پایداری گردید.