مقایسه امنیت روانی در بین جوانان شاغل و بیکار شهر رشت

موضوع امنیت روانی در جامعه ایران، یک چالش بزرگ بهویژه برای قشر جوان بوده و باعث مشکلات فراوانی در فضای امروز کشور گردیده است. عوامل زیادی همچون بیکاری میتواند بر روی امنیت اثر بگذارد. بنابراین، پژوهش حاضر بهدنبال بررسی و مقایسه امنیت روانی در بین جوانان شاغل و بیکار در استان گیلان میباشد. روش پژوهش به صورت علی- مقایسهای بوده و جامعه آماری را جوانان شهر رشت تشکیل می دهند. حجم نمونه 385 نفر با استفاده از جدول مورگان بهدست آمد. ابزار اندازهگیری عبارتند از: سنجش امنیت روانی جوانان در جامعه مورد نظر، با استفاده از پرسشنامه روانی مازلو با 71 سوال و برای اشتغال جوانان از پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های اشتغال (میزان، نوع و مدت اشتغال) استفاده شده است. تحلیلهای آماری بر اساس پرسشنامه ها انجام گردیده است. برای تجزیه و تحلیل از آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری میان جوانان شاغل و بیکار از نظر 10 بعد امنیت روانی (امنیت اجتماعی، نا-ایمنی شخصی، اعتماد به نفس، مطابقت با دیگران، ترس از آینده، احساس امنیت، علاقه اجتماعی، احساس تحقیر و تنهایی) جوانان وجود دارد. اگر در جامعه امنیت روانی برقرار گردد، خلاقیت و استعدادهای انسان در پرتو این امنیت شکوفا می شود و میل به رشد و تکامل در دل آنها بارور میشود. از جمله عوامل اقتصادی مهم در پیشگیری از بههم ریختن تعادل روانی و امنیت اجتماعی، بیشک، اشتغال است که فقدان این متغیر باعث نابودی بخش زیادی از متغیرهای روانشناختی در جامعه شده است.