رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت و ارتباط آن با خودکارآمدی در بهورزان

رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین کننده سلامت می باشد. امروزه اعتقاد بر این است که افراد برای این که بتوانند در تغییر رفتار و ارتقای سلامت خود موفق باشند، باید از خودکارآمدی لازم برخوردار باشند. هدف این مطالعه تعیین رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت و ارتباط آن با خودکارآمدی در بهورزان شهرستان ارومیه می باشد.
این مطالعه با روش توصیفی– تحلیلی، روی 301 بهورز خانه های بهداشت مراکز بهداشتی درمانی روستایی شهرستان ارومیه در سال 1393 صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر خصوصیات جمعیت شناختی، رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت(Health Promoting Lifestyle Profile-II) و خودکارآمدی عمومی شرر (Sherer) بود. داده ها با آزمون های آماری کای دو و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه تحلیل شدند.
میانگین نمره کلی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در بهورزان (4/24) 4/136بود. بیشترین نمره در بعد مسئولیت پذیری سلامت (37/7) 37/35 و کمترین نمره در بعد فعالیت بدنی (26/5) 25/13 بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که بین خودکارآمدی و نمره کلی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت و تمام زیر دامنه های آن همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. (001/0> P) همچنین بین رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت با سطح اقتصادی، تحصیلات و جنس ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (05/0> P).
نتیجه گیری کلی: با توجه به اهمیت رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در بهورزان و تاثیری که خودکارآمدی بر این رفتارها دارد به نظر می رسد برنامه های آموزشی در راستای افزایش خود کارآمدی می تواند در تقویت رفتارهای ارتقا دهنده سلامت بهورزان موثر باشد.